Creativiteit in je lijf
Ik heb geleerd om niet te “klagen”, toch even “zeuren”, om mijn verhaal te kunnen vertellen.
Ik kwam van rustig kabbelend water in de eerste 15 jaar van mijn leven in soort wilde orkaan. Ik had als 15 jarige al een vriendje en het heeft bijna 10 jaar geduurd, voordat ik door had, dat ik hem niet kon redden.
Met mijn huidige man leerde ik aan mijzelf denken en het voelt als een team, zoals wij voor elkaar en ons gezin staan. Dat was ook wel nodig, want alledrie onze gezonde jongens werden bestempeld door anderen.
1e zoon werd te vroeg geboren en met 15 maanden kreeg hij hersenvliesontsteking en het RS-virus, maar liep gelukkig goed af. Later vond de peuterjuf hem opvallend gedrag vertonen.
Ik wilde natuurlijk netjes meewerken en zeker bij de eerste laat je het dan gebeuren. Voor het 4e jaar kan er helemaal geen diagnose worden vastgesteld, …. wist ik later!
2e zoon was te druk en er werd in groep 3 door de juf (dringend) een schooldosering Ritalin aangeraden, terwijl er nog niks was onderzocht.
Daar heb ik dit boek over geschreven: Vertrouw op je intuïtie; uit een moederhart geschreven!
En de 3e zoon liet zich o.a. niet genoeg zien en toen zei ik dat die hele Cito score mij geen ene reet kon schelen, als hij zich maar fijn voelde op school. Hij had namelijk veel last van z’n darmen/misselijkheid. Kinderen krijgen naar mijn idee niet eens de kans om te groeien.
Mijn aandacht voor creativiteit verdween na het schrijven van mijn boek, omdat het toch een pijnlijk proces was om van school te wisselen; een school waar ik alleen maar creatief bezig was geweest om te helpen.
Ik heb in Corona tijd een bewustwordings traject doorlopen, omdat ik alleen nog maar aan het rennen was voor iedereen en besloot dat dit anders moest. Dit gaf mijn lijf al heel lang aan trouwens, dus ik zie het als een fijn leerproces, waarin ik veel heb geleerd met allerlei leuke creatieve oefeningen. Hierdoor kwam het allemaal weer op gang.
Waar heb ik een stuk van mijn creativiteit verloren?
Ik heb een creatief vak geleerd, als kapster. Na jaren met pijn te hebben gewerkt in mijn arm heb ik dat opgegeven en dat vond ik lange tijd heel erg jammer. Door het gemis van creëren, de verbinding met klanten en ze blij maken, contact met collega’s en inspirerende trainingsavonden/shows.
Ik ging aan de slag met video’s en reportages maken en kon daar mijn creativiteit/gevoel in kwijt, maar liep daar tegen dingen aan, waardoor mijn creativiteit minder ging stromen.
Nu wil ik zelf de regie blijven houden en alle positieve ideeën en energie voor mijzelf inzetten. Een beetje leren om hulp vragen om het beter zichtbaar te maken en goed neer te zetten. Vandaar dat ik ben gaan leren podcasten bij de Podcast Masters Academy en daar werd ik zo blij van.
Hier kan ik de tijd nemen en in alle rust het echte contact laten ontstaan met de mensen, die in mijn podcasts komen en ook het contact met mijzelf blijven voelen in #wens rondje met hondje.
De creativiteit van binnen naar buiten laten stromen, zoals ik het voel en niet zoals anderen denken dat het moet.